Pomoc publiczna na inwestycje wodorowe w Polsce – na co warto zwrócić uwagę?

Dużo kontrowersji wśród przedsiębiorców wzbudza obowiązek wskazania odbiorcy wodoru produkowanego w instalacji objętej dofinansowaniem. Mając na uwadze obecny stan rozwoju tego rynku w Polsce oraz ciągle raczkującą legislację w tym zakresie, jest to zadanie trudne, które może powstrzymywać potencjalnych uczestników od udziału w konkursie. Według organizatorów kryterium ma na celu wykazanie, że inwestycje, które ubiegają się o dotacje, są ekonomicznie uzasadnione i mają realne szanse na powodzenie. 

Podstawowy warunek, aby wniosek nie został odrzucony, nakazuje przedstawienie umów na odbiór lub listów intencyjnych w odniesieniu co najmniej 20% przewidzianej produkcji wodoru. Oczywiście umowy są zdecydowanie lepiej punktowane. Przykładowo – wykazanie przez przedsiębiorcę odbioru 90% wodoru w ramach umów zapewnia mu 25 punktów, natomiast w przypadku listów intencyjnych obejmujących taki sam wolumen przyznawane jest jedynie 10 punktów.

Warto podkreślić, że w odniesieniu do pozostałej części wodoru – nie objętej ani umowami na odbiór, ani listami intencyjnymi – wnioskodawca może przedstawić strategię pozyskania odbiorców wyprodukowanego wodoru. Oczywiście będzie ona weryfikowana przez organizatorów. Zgodnie z zapowiedziami szczególna uwaga organizatorów sprawdzających strategię ma dotyczyć przewidywanego postępu prac i harmonogramu pozyskiwania odbiorców wodoru. Ponadto strategia powinna zawierać informacje o wolumenie produkowanego wodoru, którego odbiór nie jest udokumentowany, sektorach gospodarki wykazujących potencjalne zapotrzebowanie na wodór (takich jak transport, ciepłownictwo, energetyka, przemysł ciężki czy sektor nawozowy), a także wykazywać spójność z istniejącymi dokumentami szacującymi zapotrzebowania na wodór, takich jak Polska Strategia Wodorowa do roku 2030 czy strategie regionalne.

Elementem programu, któremu warto się przyjrzeć, jest również limit przyznawanej pomocy. Według załącznika nr 1 do regulaminu programu: wnioskowana dotacja nie może przekroczyć połowy planowanego budżetu. Oznacza to, że co do zasady nie można uzyskać więcej niż 320 mln euro. Kryteria ubiegania się o wsparcie są jednak znaczenie bardziej rozbudowane.

Warto zwrócić uwagę, że szczegółowe ramy dotyczące wysokości dotacji wyznacza rozporządzenie w sprawie udzielania pomocy publicznej na rozwój technologii wodorowych oraz infrastruktury współtowarzyszącej w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności z dnia 26 września 2023 r.

Na podstawie tej regulacji określa się limity, których przekroczenie stanowi pomoc indywidualną wymagającą notyfikacji i zatwierdzenia przez Komisję Europejską. Wysokość wspomnianych limitów zależy od kategorii pomocy dla instalacji wodorowej. Zgodnie z rozporządzeniem wyróżnia się: 

• pomoc na badania, rozwój oraz innowacje,
• pomoc na ochronę środowiska,
• pomoc na rzecz portów, a także 
• pomoc regionalna. 

Dla przykładu, niewymagająca notyfikacji pomoc może być udzielona na ochronę środowiska w kwocie nieprzekraczającej 30 mln euro, a na badania, rozwój oraz innowacje – w kwocie do 35 mln euro, jeżeli więcej niż połowa kosztów kwalifikowalnych projektu jest ponoszona na działania wchodzące w zakres kategorii badań przemysłowych. 

Warto zwrócić uwagę, że w razie gdyby dla inwestycji, dla której wymagane jest uzyskanie decyzji Komisji Europejskiej, na dzień złożenia wniosku nie została wydana decyzja – maksymalna wartość udzielonego wsparcia nie może przekroczyć dopuszczalnej kwoty pomocy publicznej określonej w aktach powszechnie obowiązującego prawa, będących podstawą do złożenia wniosku. Oznacza to, że limity wysokości dotacji określone w rozporządzeniu, nie mogą zostać w tej sytuacji przekroczone.

Jesteś zainteresowany udziałem w tym programie? Skontaktuj się z nami »​